Azanja je od 1887. godine, pa do 1949. godine, imala status najvećeg seoskog naselja u bivšj Jugoslaviji, a potom je 1950. godine, podeljena na još dva mesta, Vlaški Do i Grčac. Azanja je 1922. godine proglašena varošicom, a od 1945 do 1964. godine, bila je i opština. U tom Šumadijskom mestu, živi Branko i Gordana Talijan, sa sinovima Zoranom i Zlatiborom, koji su oženjeni i imaju po dva sina. Zoran ima još i ćerku. Retko prezime, ali najviše ga ima na

području Azanje. Muška deca, po običaju vole fudbal, pa je to slučaj i sa braćom Talijan. Starija braća su učenici 7. razreda osnovne škole ''Radomir Lazić'' u Azanji, a mlađi završavaju četvrti razred. Od leta protekle godine, postali su članovi f.k. ''Šumadija'' iz Azanje, koja ove godine slavi 80. godina svog postojanja. Stariji Nikola i Nemanja nose dres pionirske selekcije, a mlađi Marko i Aleksandar, stasavaju u petlićima. Njihovi treneri, Vladan Ljubisavljević i Miroslav Janjić, profesori fizčkog vaspitanja, imaju visosko mišljenje o četvorici braća iz familije Talijan. Smatraju ih velikim fudbalskim potencijalima. U proteklom periodu najviše se istakao Nikola, koji je i kapiten selekcije pionira. Nosi broj 10 i igra na mestu centralnog veznog. Protivničke mreže 12. puta je tresao, a od toga tri puta iz slobodnog udarca. Više igra desnom nogom i želja mu je da poboljša šut i tehniku i sa levom. Svi mališani su navijači Crvene zvezde i priželjkuju nastupe u većem klubu i višem rangu. Nikolin mlađi brat Aleksandar, takođe je vezni igrač, za petliće je postigao dva gola, ali više sa loptom barata levom nogom. Nemanja, koji je u pionirima standardan na levom beku, više se služi levom nogom, nije bio strelac, ali želi radom, da postigne neko veće fudbalsko znanje. Marko je štoper u petlićima i bolje se snalazi desnom nogom. Njegova je želja, da jednog dana zaigra za Crvenu zvezdu.