Delegacija FK Voždovac sastavljena od igrača, stručnog štaba i funkcionera iskoristila je priliku i tokom gostovanja u Novom Pazaru posetila manastir Djurđevi stupovi u Starom Rasu.Djurđevi stupovi su manastir Srpske Pravoslavne Crkve, posvećen svetom Djorđu koji se nalazi na brdu iznad Novog Pazara, u Starom Rasu. Djurđevi stupovi su jedan od najstarijih srpskih manastira. Manastir je podigao veliki župan Stefan Nemanja u prvim godinama posle stupanja na presto velikog župana (izgradnja je završena 1171. godine), a crkva je oslikana oko 1175. godine. Manastir je uvršten u svetsku kulturnu baštinu i pod zaštiom je UNESKO-a. Manastir postoji već preko 830 godina, a od toga je 300 godina u ruševinama i 40 godina se obnavlja. Danas je manastir velikim delom obnovljen. U manastiru živi 4 monaha i 2 iskušenika.

O posebnom značaju manastira, pored starih biografskih tekstova, govori i izuzetan položaj manastira podignutog na samom vrhu istaknutog uzvišenja, kao i osobena arhitektura crkve svetog Djorđa sa dve kule-stolpa/stupa koji su dali kasniji naziv i crkvi i manastiru – Djurđevi stupovi.

Manastir je podigao veliki župan Stefan Nemanja u prvim godinama posle stupanja na presto velikog župana (izgradnja je završena 1171. godine), a crkva je oslikana oko 1175. godine.

Po pisanju biografa Stefana Nemanje, njegovog sina Stefana Prvovenčanog, manastir je nastao tako što se Nemanja, dok je bio zatvoren u jednoj pećini, zavetovao da će izgraditi manastir posvećen svetom Djorđu.

Iguman manastira Svetog Djorđa je imao istaknuto mesto u životu crkve a sam manastir je spadao u kraljevske manastire u trinaestom veku. Manastir je izgrađen na krunskim posedima dinastije Nemanjića i raspolagao je znatnim vlastelinstvom.

Drugi ktitor manastira bio je kralj Dragutin koji je dogradio manastirsku crkvu i oslikao njenu pripratu. On je iz Srema, gde je živeo, prenet u manastir svetog Djorđa i tu sahranjen 1316. godine. Manastir Djurđevi stupovi je zapusteo 1689. godine, nakon Austro-turskog rata, kada je poslednjih 16 monaha koji su činili bratstvo napustili manastir i pred Turcima pobegli na sever. Tokom naredna dva veka Djurđevi stupovi su postali ruševina koju su ratovi još više razarali.

U drugoj polovini dvadesetog veka počeli su radovi na istraživanju i obnovi manastira. Arheološki i restauratorski radovi vođeni su između 1960. i 1982. godine u okviru velikog projekta vezanog za Stari Ras i Sopoćane, koji su skupa od 1979. godine uvršteni u UNESKO-vu listu svetske kulturne i prirodne baštine.